کد مطلب:181013 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:269
مردمی بودن امام
در این مورد، امام علیه السلام از محبوبیت و پشتیبانی زیاد اقشار مردم برخوردار شد.
[ صفحه 46]
مورخان روایت می كنند: روزی هشام بن عبدالملك، یكی از بزرگان بنی امیه، در مراسم حج شركت كرد. او می خواست حجرالاسود را لمس كند، اما به علت ازدحام زیاد حجاج نتوانست این كار را انجام دهد. در نتیجه به همراهانش دستور داد تا جایگاهی برای وی آماده كنند تا بنشیند و آن گاه كه شلوغی كم شد، بقیه ی مناسك خود را انجام دهد. زمانی كه او نشسته بود و خدمه اش در اطراف او حلقه زده بودند، امام سجاد علیه السلام با طمأنینه و آرامش گام برداشت و در حالی كه هیبت و عظمت و جلالش چشمگیر بود، به طواف كعبه پرداخت، آن گاه كه به حجرالاسود رسید، مردم به احترام وی كنار رفتند و حضرت علیه السلام زیارت خود را به اتمام رساند. شامیان با تعجب از خلیفه ی اموی پرسیدند: او ك?ست كه مردم راه را بر او گشودند؟ هشام گفت: من نمی دانم، البته به دلیل نفرت و حسد زیاد به آن حضرت این را گفت. در این زمان فرزدق، شاعر اهل بیت، در آنجا حاضر بود جواب داد: اما من او را می شناسم، اهل شام از او خواستند كه وی را معرفی كند و فرزدق فی البداهه قصیده ی تعریفیه [1] امام سجاد را سرود و گفت:
این كسی است كه سرزمین بطحاء و مكه او را به خوبی می شناسد.
این پسر بهترین بندگان خداوند است.
مردم قریش با دیدن او می گویند كه سرچشمه ی اخلاق پسندیده در اوست.
اگر تو نمی دانی، بدان كه او همان پسر فاطمه علیهاالسلام است و جد او آخرین پیامبر خداست.
این كه می گویی او را نمی شناسم، هیچ اهمیتی ندارد، زیرا تمام مردم عرب و غیر عرب او را می شناسند. بعد از سرودن این اشعار فرزدق دستگیر و در عسفان، ما بین مكه و مدینه، زندانی شد.
قصد ما از ذكر این داستان، بازگو كردن آن ماجرا و یا گفتن چند بیت شعر نیست،
[ صفحه 47]
بلكه می خواهیم میزان دوستی و علاقه ی مردم به امام سجاد علیه السلام را نشان دهیم و این كه مردم در آن مراسم عبادی و در آن ازدحام چگونه راه را برای امام گشودند. با این كه از نظر زمانی با آن دوره فاصله زیادی داریم، اما می توان این مسئله را دریافت كه مردم با وجودی كه دشمنی بنی امیه با اهل بیت علیهم السلام و خطرات كمك و تعاون با اهل بیت علیهم السلام را می دانستند، با این همه آن جایگاه ویژه و بدون ترس را در پیش می گیرند، از این جا میزان تأثیر امام سجاد علیه السلام در میان مردم را درمی یابیم.
[ صفحه 46]
مورخان روایت می كنند: روزی هشام بن عبدالملك، یكی از بزرگان بنی امیه، در مراسم حج شركت كرد. او می خواست حجرالاسود را لمس كند، اما به علت ازدحام زیاد حجاج نتوانست این كار را انجام دهد. در نتیجه به همراهانش دستور داد تا جایگاهی برای وی آماده كنند تا بنشیند و آن گاه كه شلوغی كم شد، بقیه ی مناسك خود را انجام دهد. زمانی كه او نشسته بود و خدمه اش در اطراف او حلقه زده بودند، امام سجاد علیه السلام با طمأنینه و آرامش گام برداشت و در حالی كه هیبت و عظمت و جلالش چشمگیر بود، به طواف كعبه پرداخت، آن گاه كه به حجرالاسود رسید، مردم به احترام وی كنار رفتند و حضرت علیه السلام زیارت خود را به اتمام رساند. شامیان با تعجب از خلیفه ی اموی پرسیدند: او ك?ست كه مردم راه را بر او گشودند؟ هشام گفت: من نمی دانم، البته به دلیل نفرت و حسد زیاد به آن حضرت این را گفت. در این زمان فرزدق، شاعر اهل بیت، در آنجا حاضر بود جواب داد: اما من او را می شناسم، اهل شام از او خواستند كه وی را معرفی كند و فرزدق فی البداهه قصیده ی تعریفیه [1] امام سجاد را سرود و گفت:
این كسی است كه سرزمین بطحاء و مكه او را به خوبی می شناسد.
این پسر بهترین بندگان خداوند است.
مردم قریش با دیدن او می گویند كه سرچشمه ی اخلاق پسندیده در اوست.
اگر تو نمی دانی، بدان كه او همان پسر فاطمه علیهاالسلام است و جد او آخرین پیامبر خداست.
این كه می گویی او را نمی شناسم، هیچ اهمیتی ندارد، زیرا تمام مردم عرب و غیر عرب او را می شناسند. بعد از سرودن این اشعار فرزدق دستگیر و در عسفان، ما بین مكه و مدینه، زندانی شد.
قصد ما از ذكر این داستان، بازگو كردن آن ماجرا و یا گفتن چند بیت شعر نیست،
[ صفحه 47]
بلكه می خواهیم میزان دوستی و علاقه ی مردم به امام سجاد علیه السلام را نشان دهیم و این كه مردم در آن مراسم عبادی و در آن ازدحام چگونه راه را برای امام گشودند. با این كه از نظر زمانی با آن دوره فاصله زیادی داریم، اما می توان این مسئله را دریافت كه مردم با وجودی كه دشمنی بنی امیه با اهل بیت علیهم السلام و خطرات كمك و تعاون با اهل بیت علیهم السلام را می دانستند، با این همه آن جایگاه ویژه و بدون ترس را در پیش می گیرند، از این جا میزان تأثیر امام سجاد علیه السلام در میان مردم را درمی یابیم.
[1] مناقب آل ابي طالب و الارشاد.